Od wielu lat układam literki. Czasem wyjdzie z tego zdanie, a z tych zdań piosenka lub wiersz. Niektóre literki tak mocno przytulają się do muzyki, że zostają w uszach słuchaczy jako fragmenty piosenek. Takie moje piosenkowe zdania, które szczególnie lubię, to „Czas nas uczy pogody”, „Jaka róża taki cierń, nie dziwi nic”, „A my tak łatwopalni, biegniemy w ogień, by mocniej żyć”, „Intymnie, ja Tobie i ty mnie” czy „Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę”. Mam też zdania skierowane do najmłodszych: „Zima lubi dzieci najbardziej na świecie” albo „Laleczka z saskiej porcelany twarz miała bladą jak pergamin” czy „Zakazany owoc dumnie krąży mi nad głową”. Z kolei literki tworzące wiersze ukazują się w książkach, które nazywają się tomikami. Ostatni mój tomik ma na imię „Pies w tunelu”. Ktoś zapyta: - Mówi pan, że lubi literki, a książka wydana w „Czerwonym Koniku” ma tytuł „Cyferki”? Odpowiem tak: - Żeby opisać cyferki potrzebne są literki! Ale by policzyć literki, muszą być cyferki. Właśnie teraz cyferki dają mi znać, że za bardzo się rozgadałem…

Zdjęcie autorstwa pani Hanny Prus.